Agorafobia

Agorafobia – lęk przed otwartymi przestrzeniami. Ściślej ujmując osoby cierpiące na agorafobię boją się przebywać w tłumie, wychodzić z domu czy podróżować samotnie. Odwiedzenie miejsca publicznego kończy się silnymi napadami paniki, natręctwami i nieuzasadnionym lękiem.

Każde wyjście i poczucie otwartej przestrzeni przez osobę cierpiącą na agorafobię kończy się silnymi przeżyciami psychicznymi. Wśród dolegliwości czysto fizycznych najczęściej spotykamy się z biegunką, przyspieszonym biciem serca, szybkim i płytkim oddechem, nudnościami, drżeniem kończyn i zawrotami głowy.

Zdarzają się ucieczki z miejsc mogących sprawić wrażenie gwarnych, otwartych. Bardzo trudno zapanować nad emocjami osoby w czasie ataku. Nie pomagają logiczne tłumaczenia i spokojny ton. Jeżeli już przydarzy się atak, nie można go lekceważyć. Chorego należy potraktować poważnie i pomóc wydostać się z niewygodnej sytuacji w odosobnione miejsce.

Nigdy nie powinno się zostawiać takiej osoby samej sobie, ponieważ może wpadać w kolejne problemy i będzie jej coraz trudniej z tego wyjść.
Lęk społeczny jest bardzo trudnym schorzeniem i bardzo trudnym do wyleczenia. Z powstaniem choroby wiążą się bardzo silne emocje przeżyte w przeszłości pod wpływem nieprzyjemnych zdarzeń.

Może to być wypadek, śmierć bliskiej osoby, czy wyrządzona krzywda w dzieciństwie.
Na agorafobię nie zapada się z dnia na dzień. Jest to długi proces, połączony z wcześniejszym alienowaniem się od świata.

Łączy się z tym spadek poczucia własnej wartości oraz ogólne poczucie braku kontroli nad sobą i swoim życiem.
Agorafobia jest ściśle powiązana z depresją i w ten sam sposób jest leczona. Choroba ta częściej wykrywana jest u kobiet, rzadziej u mężczyzn.

Wyniki badań na korzyść kobiet wynikają także z ogólnego zajmowania się własnym zdrowiem psychicznym wśród kobiet, kiedy to mężczyźni nie proszą o poradę lekarską w takich przypadkach.

Leczenie agorafobii

Leczenie agorafobii opiera się na kombinacji leków połączonych z psychoterapią.

Pierwsze stadium choroby przebiega łagodnie i leczenie schorzenia na takim etapie wygląda inaczej.
Istnieje kilka sposobów, od których rozpoczyna się leczenie agorafobii w początkowym stadium. Najistotniejszym jest pierwsza próba przełamania lęku poprzez jak najczęstsze wychodzenie z domu, na początek najlepiej wychodzić z bliską osobą, w niezatłoczone rejony, gdzie można porozmawiać spokojnie i spotkać kilka osób na swojej drodze. Trzeba zwrócić się do znajomych i rodziny, w żadnym przypadku alienacja nie jest wskazana, aby towarzyszyli nam kiedy tylko mogą.

Odcinanie się od ludzi już poznanych przy agorafobii daje efekt odwrotny do zamierzonego. Można spróbować medytacji, pomocnej w wyciszeniu się i odnalezieniu spokoju wewnętrznego. Dzięki tej metodzie o wiele łatwiej będzie nam pozbierać myśli i wyjść na prostą. W przypadku lekkich ataków lękowych należy kontrolować oddech, powinny to być głębokie i spokojne wdechy a także skupienie się na zachowaniu równowagi.

Cięższym przypadkiem jest zaniedbanie walki z chorobą, odrzucenie bliskich osób i alienacja.
W takim przypadku trzeba podjąć stanowcze działania i jest to zaawansowany stopień agorafobii.
Konieczne jest leczenie farmakologiczne, wraz ze specjalistycznym leczeniem psychiatrycznym. Lekarz zaleci leki przeciwlękowe oraz przeciwdepresyjne. Przydatna okazuje się także hipnoza – dzięki wprowadzeniu w trans możliwe jest poznanie przyczyny agorafobii. Ze specjalistycznych terapii psychiatrycznych stosowana z powodzeniem jest terapia behawioralna. Polega to na długoterminowych sesjach, podczas których pacjent przyzwyczaja się do miejsc, których się boi. W obecności specjalisty małymi krokami zaczyna sobie radzić w otwartych przestrzeniach, jednocześnie oswajając się z otoczenie i pozbywając się lęku.

Ponadto polecane jest także tak zwane “biofeedback”, czyli nauka kontrolowania reakcji w czasie napadów lękowych. W wielu przypadkach stosuje się także terapię grupową i restrukturyzację poznawczą.