Z przyczyn hormonalnych oraz ze względu na specyficzną strukturę tkanki łącznej cellulitis jest głównie schorzeniem kobiecym. Budowa tkanki łącznej, której włókna przebiegają równolegle i skupiają się dookoła większych komórek tłuszczowych, pozwala na znaczne rozciąganie się tej tkanki oraz sprzyja gromadzeniu się wody i tłuszczu. Na zatrzymanie się wody i tłuszczy dodatkowo wpływają żeńskie hormony płciowe. Dlatego przy nieodpowiedniej diecie i braku ruchu komórki tłuszczowe znajdujące się w tkance podskórnej stają się obrzęknięte i twardnieją uciskając przez to na położone wyżej warstwy skóry.
Cellulitis pojawia się najczęściej w okolicy ud, pośladków, bioder i ramion. Objawy stają się szczególnie widoczne, gdy ściśnie się fałd skóry między palcami. Pojawiają się wówczas liczne zmarszczki o charakterystycznym wyglądzie przypominającym skórkę owoców cytrusowych. Ze względu na występujące początkowo lekkie zaczerwienienie, cellulitis określany jest także często jako „skórka pomarańczowa”.
Objawy cellulitu
– Efekt „pomarańczowej skórki”
– Niekiedy ból przy ściskaniu skóry
– Zmarszczki i fałdy skóry
– Guzkowate zgrubienia, głównie na udach, pośladkach i ramionach
Przyczyny występowania cellulitu
Cellulitis występuje szczególnie u osób z nadmierną ilością podskórnej tkanki tłuszczowej, choć na przypadłość tą cierpią także osoby szczupłe. Przyczyny cellulitisu nie zostały jeszcze dokładnie poznane. Na pewno znaczącą rolę odgrywają w tej chorobie żeńskie hormony płciowe. Cellulitis nie rozwija się bowiem u kobiet przed pokwitaniem i po menopauzie.
Jak leczy się cellulitis?
Kobiety, które dostrzegają u siebie początki cellulitu, nie powinny polegać na powszechnie reklamowanych „cudownych” preparatach. Bardziej sensowna wydaje się wizyta u lekarza, który ustali indywidualny program leczenia. Daje to znacznie większe szanse na wyleczenie.
Leczeniem cellulitisu zajmują się lekarze ogólni, dermatolodzy i ginekolodzy. Skuteczne leczenie tego schorzenia wiąże się zazwyczaj ze znacznie większymi wymaganiami niż tylko redukcja nadmiernej tkanki tłuszczowej za pomocą diety. Zawsze jednak należy spróbować pozbyć się zbędnych kilogramów.
Duże znaczenie przypisuje się zabiegom fizykoterapeutycznym, których większość można wykonać samodzielnie w domu: dużo ruchu, odpowiednio dobrane ćwiczenia gimnastyczne, szczotkowanie skóry na sucho, a także naprzemienny ciepły i zimny prysznic. Dobre wyniki daje też akupresura, masaż klasyczny oraz masaż wodny.
Czy można coś zrobić samemu?
Dużo ruchu i zdrowe odżywianie się zapobiegają rozwojowi cellulitu. Sport jest naturalnym wrogiem tej dolegliwości. Kiedy „pomarańczowa skórka” już się pojawi, można ją zwalczać konsekwentnie stosując zabiegi fizykoterapeutyczne.
Kiedy należy zgłosić się do lekarza?
Każda kobieta powinna regularnie sprawdzać skórę bioder i ud, a także twarzy. Fałd skóry należy ująć palcami i lekko ścisnąć. Jeżeli wystąpi charakterystyczna „pomarańczowa skórka”, należy zgłosić się do lekarza.
Jak postąpi lekarz?
Lekarz zbada skórę dotykiem, zleci badania krwi oraz przeprowadzi wywiad. Wyniki pozwolą stwierdzić, jakie podłoże ma występujący u pacjentki cellulitis, czy np. nie jest wywołany procesami zakaźnymi lub reumatycznymi. W razie potrzeby lekarz zleci przyjmowanie leków przeciwzapalnych lub antybiotyków.
Przebieg choroby
„Pomarańczowa skórka” z czasem, gdy nie zastosuje się odpowiedniego leczenia, przekształca się w skórę pełną guzków i fałd widocznych gołym okiem. W bardziej zaawansowanym stadium cellulitisu skóra staje się zupełnie wiotka i wyraźnie pomarszczona. Wciąż jednak możliwe jest skuteczne leczenie.
Czy cellulitis jest niebezpieczny?
Najczęstsza postać cellulitu, wywołana otyłością, jest wprawdzie nieprzyjemna i nieestetyczna, ale nie jest groźna. Jeśli jednak przyczyną choroby są procesy zapalne lub zakażenia, mogą one rozprzestrzenić się na większe obszary skóry lub inne narządy.
Herbatka na cellulitis
Leczenie cellulitisu można wspomóc pijąc 3 razy dziennie filiżankę herbatki przyrządzonej według następującego przepisu: 30g liści jesionu zmieszać z 20g kory kruszyny, 10g liści chmielu, 30g korzenia szczawiu oraz 30g korzenia szparagu (kupionego w aptece). Łyżkę stołową mieszanki zalać 1/4 litra wrzątku i gotować na małym ogniu przez 10 minut. Wywar odcedzić.
