Bulimia to bardzo poważna choroba, która prowadzi nieraz do śmierci. Odnotowuje się z roku na rok coraz więcej osób, które zmagają się z nią. Ciężko powołać się na statystyki, ponieważ wiele chorych nie zgłasza się po pomoc do lekarzy. Część z nich pokonuje bulimię w samotności, jednak jest to bardzo ciężkie przedsięwzięcie i wymaga ogromnej samoświadomości. Szacuje się, że do śmierci choroba doprowadza ok. 2% chorujących. Jak leczyć bulimię, a przede wszystkim jak można ją rozpoznać?
Charakterystyka choroby
Medycyna dzieli bulimię na dwa rodzaje: nieprzeczyszczającą oraz przeczyszczającą. Pierwszy wspomniany rodzaj wiąże się z wykonywaniem intensywnego wysiłku fizycznego po napadzie obżarstwa. Obserwuje się również stosowanie głodówek i bardzo restrykcyjnych diet po takim epizodzie. Z kolei drugi rodzaj charakteryzuje się tym, że chory często wywołuje wymioty po wcześniejszym objadaniu się, wykorzystuje także środki przeczyszczające, moczopędne i nierzadko lewatywy, co prowadzi nierzadko do uzależnienia od tych preparatów. Utrudnia to walkę o zdrowie, ponieważ jednocześnie trzeba leczyć bulimię oraz inne przypadłości, m.in. wspomniane uzależnienie. Chorobę podejrzewać należy u osoby, która ma nawracające epizody żarłoczności i potrafi na raz zjeść ogromne ilości jedzenia. Jeżeli chodzi o wagę, to bulimicy zazwyczaj utrzymują stałą masę ciała. Przyczyny bulimii mogą być bardzo różnorodne, ale do jednych z głównych czynników zalicza się presję ze strony społeczeństwa i mediów na idealną sylwetkę oraz niską samooocenę.
Leczenie bulimii
Leczenie bulimii, jak w przypadku wszystkich zaburzeń żywieniowych, do prostych nie należy. Chorzy rzadko kiedy sami przyznają się do problemu, a objadają się głównie w nocy, kiedy bliscy śpią. Ciężko jest zauważyć, że dzieje się coś złego, bo utrzymują stałą wagę i kryją się z wszystkimi działaniami związanymi z chorobą. Terapia zawsze dobierana jest indywidualnie do pacjenta, ale polega zazwyczaj na połączeniu farmakoterapii, terapii żywieniowej oraz psychoterapii. Pierwszym krokiem w leczeniu jest zgłoszenie się chorego do lekarza i opowiedzenie mu o podejrzeniach. Jak zawsze w ciężkich przypadłościach wsparcie bliskich ma ogromne znaczenie dla powodzenia terapii.
