Układ odpornościowy dzieci nie jest w pełni rozwinięty, co zwiększa ich podatność na zachorowania, szczególnie w okresie jesienno-zimowym. Choć grypa nie należy do ciężkich chorób, to jednak w przypadku błędnej diagnozy i niewłaściwego leczenia wystąpić mogą poważne powikłania. Poniżej wskazówki jak rozpoznać objawy grypy i jak leczyć ją u najmłodszych?
Czym jest grypa?
Grypa często mylona jest z przeziębieniem z racji na porę najczęstszego występowania oraz podobne objawy w pierwszej fazie choroby. Dolegliwości te są jednak wywoływane przez inne grupy wirusów. Grypa przenoszona jest głównie drogą kropelkową, aczkolwiek do zainfekowania organizmu może dojść również poprzez kontakt z chorym lub skażonymi przez chorego przedmiotami. Ogromna większość przypadków zachorowań przypada na okres od listopada do marca.
Wirus grypy atakuje szybciej i z większą intensywnością niż przeziębienie – okres inkubacji trwa około dwóch dni i zaraz po nim następuje gwałtowne nasilenie się objawów choroby. Dzieci stanowią grupę wysokiego ryzyka w kontekście pojawienia się powikłań, dlatego też w ich przypadku należy zachować szczególną ostrożność i właściwie reagować na pierwsze oznaki zakażenia.
Grypa u dziecka – objawy
Faza początkowa choroby charakteryzuje się nagłym pogorszeniem samopoczucia. O ile przeziębienie rozwija się relatywnie wolniej, to objawy grypy widoczne są niemal natychmiast. Prawdopodobnie doszło do zainfekowania dziecka, jeśli:
- czuje się ono osłabione i senne;
- pojawiła się gorączka (38 stopni i wyższa);
- wystąpiły dreszcze, bóle głowy i mięśni;
- ma nudności, wymiotuje, pojawiła się biegunka;
- ma problemy z układem oddechowym (katar, kaszel i ból gardła).
Najostrzejsze objawy grypy u dziecka mogą utrzymywać się przez 5 do 7 dni, aczkolwiek osłabienie i zmęczenie nierzadko trwają jeszcze dłużej. Podobnie kaszel i katar, które mogą dawać znać o sobie jeszcze jakiś czas.
Jak leczyć grypę u dziecka?
Bezcelowe jest podawanie dziecku antybiotyków (zwalczają bakterie, a nie wirusy), a odrzucić stanowczo należy stosowanie aspiryny – konsekwencje zdrowotne mogą być skrajnie negatywne (zaburzenia neurologiczne zagrażające życiu). Układ odpornościowy powinien sobie sam poradzić z grypą, dlatego też standardowe leczenie polega przede wszystkim na łagodzeniu dolegliwości (terapia objawowa). Kluczowe jest zapewnienie odpowiednich warunków do przejścia choroby – regularnie dbać o świeże ubrania i pościel, odpowiednią temperaturę w pomieszczeniu, wilgotność i świeżość powietrza (częste, a krótkie wietrzenie). Zwalczenie infekcji przez nasz system immunologiczny wymaga dużych ilości snu i odpoczynku, to przyspiesza regenerację i powrót do zdrowia. Wizyta u lekarza wskazana jest wówczas, gdy pomimo upływu czasu – około 4 dni – objawy nie tylko stopniowo nie ustępują, ale wręcz nasilają się (np. gorączka). Wyjątek stanowią bardzo małe dzieci, których stan należy skonsultować od razu po zauważeniu pierwszych objawów.
Wskazane jest podawanie dziecku lekarstw zgodnie z zaobserwowanymi u niego objawami. Zbyt wysoką temperaturę ciała należy zbić preparatami przeciwgorączkowymi. Intensywny ból, katar i kaszel łagodzić można odpowiednimi lekami. Gorączka i biegunka mogą prowadzić do odwodnienia, dlatego też zadbać należy o to, aby dziecko piło słabą herbatę, kompot i wodę. Dodatkowe informacje na temat objawów i leczenia grypy u dzieci znaleźć można
w artykule objawy grypy u dziecka
Profilaktyka przeciwgrypowa
Zachorowanie na grypę jest trudne do uniknięcia, aczkolwiek poprzez szereg działań można zminimalizować ryzyko nawrotów choroby i zbyt częstych infekcji. Wirus każdorazowo atakując organizm osłabia go i zwielokrotnia szanse na wystąpienie powikłań, a do najpoważniejszych z nich należą:
- angina;
- zapalenie płuc;
- zapalenie ucha środkowego;
- zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych;
- problemy kardiologiczne (osłabienie mięśnia sercowego).
Szereg działań zabezpieczających może w znacznym stopniu poprawić odporność organizmu na stale mutujące wirusy grypy. W okresie szczytu choroby zaleca się ograniczenie przebywania w miejscach przeludnionych (np. galerie handlowe), aby zmniejszyć ekspozycję dziecka na zarażenie. Ważna jest właściwa dieta i aktywność fizyczna (zwłaszcza na świeżym powietrzu), a także higiena – powrót do domu musi być związany z przebraniem się i umyciem rąk, co powinno uchronić przed dalszym roznoszeniem wirusów. Coroczne szczepienie dziecka znacząco wzmocni jego organizm, a jeśli nawet – co może się zdarzyć – nie zapobiegnie chorobie, to jednak znacząco może złagodzić jej przebieg i ograniczyć pojawienie się powikłań.