Każdy na pewno słyszał określenie obojnak. Nie zawsze jednak wiadomo co ten termin oznacza medycznie. W medycynie słowo to stosuje się wymiennie z określeniem hermafrodyta i oznacza ono interseksualistę, czyli osobę posiadającą zarówno męskie, jak i żeńskie narządy płciowe. Patologia ta ma wile postaci. W przypadku występowania męskich i żeńskich narządów płciowych (genitaliów) mówi się o hermafrodytyzmie. Osoba taka może mieć zewnętrzne cechy męskie lub żeńskie. Jeżeli człowiek dotknięty tą patologią wygląda jak mężczyzna, ale przeważają u niego narządy płciowe żeńskie, to określa się go jako pseudohermafrodytę męskiego, a w odwrotnym przypadku jako pseudohermafrodytę żeńskiego.
Objawy interseksualizmu
U jednej osoby występują zarówno narządy płciowe żeńskie, jak i męskie. Jedna cecha płciowa może być rozwinięta mniej lub bardziej niż druga.
Przyczyny interseksualizmu
Rodzaj narządów płciowych człowieka zostaje ściśle określony już przy zapłodnieniu. Informacja o budowie każdej komórki ciała znajduje się w materiale genetycznym, w chromosomach, które są przekazywane przy podziale zygoty. W niektórych przypadkach, w wyniku pewnych zaburzeń, na przykład gdy doszło do mutacji, nie zostaje ściśle określony rodzaj komórki – nie ma ona pełnych informacji, w którym kierunku ma się rozwijać. Jednak nawet gdy płeć zostanie w chromosomach jednoznacznie określona, może dojść do rozwoju interseksualizmu. Wówczas najczęstszą przyczyną są zaburzenia hormonalne.
Leczenie interseksualizmu
W zależności od przyczyny, interseksualizm leczy się hormonalnie lub chirurgicznie. Operację plastyczną należy przeprowadzić możliwe jak najwcześniej. Dzięki ciągłemu rozwojowi technik operacyjnych zabiegi te są coraz łatwiejsze do przeprowadzenia, a ryzyko niepowodzenia jest coraz mniejsze. Na przykład łechtaczce, która powiększyła się i przybrała kształt penisa, można obecnie bez większych problemów przywrócić prawidłowy kształt. Funkcja i czucie tego narządu zostaną zachowane. Także pochwę można odtworzyć. Dzięki możliwości transplantacji odpowiednie płaty skóry wycina się, a następnie przeszczepia do sztucznie wytworzonego otworu ciała. Po przeszczepie skóry następuje zagojenie się tego otworu i w ten sposób tworzy się pochwa.
Co można zrobić samemu?
Posiadanie dziecka obojnaczego jest dla rodziców dużym wyzwaniem i wymaga cierpliwości oraz tolerancji. Prawidłowy społeczny rozwój dziecka jest możliwy tylko wtedy, gdy rodzice jego chorobę traktują bez uprzedzeń.
Kiedy należy zgłosić się do lekarza?
Najczęściej objawy choroby widoczne są już przy porodzie. Lekarz stwierdza je podczas pierwszego badania dziecka.
Jak postąpi lekarz?
Prawdziwa płeć dziecka zostanie ustalona po przeprowadzeniu dokładnych badań genetycznych. Wykonuje się również specjalistyczne badania w celu wykluczenia zespołu nadnerczowo – płciowego.
Przebieg interseksualizmu
Interseksualizm jest rzadkim schorzeniem. Ponieważ występuje w bardzo różnorodnych formach, przebieg choroby zależy od charakteru zmian. Gdy obojnacy uzyskają dojrzałość płciową, na pewno będą bezpłodni. Dzięki chirurgii plastycznej i leczeniu hormonalnemu, można jednak wiele uzyskać dając pacjentowi możliwość identyfikacji z konkretną płcią.
Ważne
W przypadku hermafrodytyzmu przed podjęciem leczenia operacyjnego ustala się płeć, jaką po operacji ma mieć pacjent. Najczęściej dokonuje się ego na podstawie analizy chromosomów komórek pacjenta. Najważniejsze jest jednak, by w dalszym życiu pacjent nie odczuwał kłopotów z poczuciem płci. W niektórych przypadkach korzystniejsze jest więc określenie takiej płci po przeprowadzeniu wywiadu z pacjentem.
Zespół nadnerczowo – płciowy
Najczęściej interseksualizm zostaje rozpoznawany zaraz po porodzie dziecka. Lekarz ustala prawdziwą płeć dziecka dzięki badaniu materiału genetycznego. Ma to znaczenie nie tylko ze względu na określenie odpowiedniej płci. Ważniejsze jest wykrycie ewentualnego występowania zespołu nadnerczowo – płciowego. Schorzenie to powinno być natychmiast leczone, gdyż może prowadzić do dalszych zmian w narządach moczowo – płciowych. Ponadto dochodzi do szybkiej utraty jonu sodowego, ponieważ hormon, powodujący prawidłowe wchłanianie sodu w nerkach, nie jest produkowany w dostatecznej ilości, co prowadzi do szybkiego odwodnienia organizmu. Stwierdza się również nadmiar hormonów męskich. U dziewczynek prowadzi to do rozwoju męskich narządów płciowych. Łechtaczka powiększa się i ma kształt penisa, a wargi sromowe większe przekształcają się w narząd przypominający worek mosznowy. U chłopców zespół nadnerczowo – płciowy powoduje przedwczesne dojrzewanie.