Powrót do zdrowia po zaburzeniach związanych z używaniem alkoholu może być długim i trudnym procesem. Kiedy decydujesz się przestać pić, robisz pierwszy znaczący krok. Jednak w większości przypadków wytrzeźwienie jest o wiele bardziej skomplikowane niż zwykła rezygnacja z alkoholu. Wielu terapeutów stan ten nazywa niepijącym alkoholikiem.
Niepijący alkoholik, czyli kto?
Wyrażenie „niepijący alkoholik” często ma negatywne konotacje. Na przykład w ramach AA termin ten jest czasami używany w odniesieniu do osób, które nie „pracują z programem” lub nie starają się wystarczająco mocno. Chociaż wyrażenie jest kontrowersyjne, zestaw objawów, do których się odnosi, jest normalną częścią zdrowienia, której nie ma się czemu wstydzić. Alkoholik, który przestaje pić, jeszcze przez jakiś czas podlega działaniu alkoholu.
Ten pierwszy krok w kierunku wyzdrowienia oznacza punkt zwrotny w zmaganiach danej osoby – chęć oderwania się od wzorca destrukcyjnego i niebezpiecznego zachowania i z pewnością stanowi podstawę do szacunku i uznania. Ci, którzy nie mieli do czynienia z uzależnieniem na własnej skórze, mogą nie rozumieć długiej drogi, która go czeka. Osoba może myśleć, że gdy przestanie zażywać lub pić, jej życie od razu się poukłada. Jednak powrót do zdrowia często nie jest taki prosty. Droga do trwałego wyzdrowienia jest często wyboista, a jednym z problemów, który może się pojawić, jest znany syndrom pijaństwa na sucho.
Termin został pierwotnie ukuty przez twórców programu 12 kroków, Anonimowych Alkoholików. Autor RJ Solberg zdefiniował ten termin w swojej książce The Dry Drunk Syndrome z 1970 roku, jako obecność działań i postaw, które charakteryzowały alkoholika przed wyzdrowieniem.
Ktoś, kto zmaga się z zespołem niepijącego alkoholika może nadal cierpieć z powodu niezdrowych nawyków, zarówno wewnętrznych, jak i zewnętrznych. Krótko mówiąc, chociaż może przestać pić, jednostka musi jeszcze poradzić sobie z bagażem emocjonalnym, który doprowadził ją do alkoholu. Syndrom występuje częściej wśród osób, które samodzielnie rzuciły nałóg, ponieważ nie mają profesjonalnego zespołu wsparcia, który poprowadziłby je przez tę trudną zmianę w ich życiu. Osoby, które poddają się profesjonalnemu leczeniu nadużywania alkoholu i uzależnienia, są mniej narażone na rozwój syndromu.
Co to jest alkoholowy zespół abstynencyjny?
Cechy charakterystyczne tego zjawiska mogą być podobne do uczuć i zachowań, których możesz doświadczyć podczas picia. Objawy mogą również przypominać późne odstawienie.
- drażliwość, frustracja lub złość;
- przygnębienie;
- niecierpliwość, niepokój lub trudności z koncentracją;
- lęk lub martwienie się o zdolność do utrzymania trzeźwości;
- niechęć skierowana do ciebie, ludzi, którzy nadal mogą pić lub ludzi, którzy chcą, abyś przestał pić.
Możesz również zauważyć szybkie lub częste zmiany nastroju. Wyrażanie emocji może wydawać się trudne lub niemożliwe, co może prowadzić do dalszej frustracji. Konkretne zachowania i doświadczenia często związane z tym zespołem mogą obejmować:
- zachowanie agresywne lub impulsywne;
- problemy ze snem;
- skłonność do osądzania, obwiniania lub surowej krytyki;
- frustrację związaną z leczeniem, która może prowadzić do pomijania spotkań lub sesji doradczych, lub całkowitego z nich rezygnacji;
- częste marzenia, lub fantazje o spożywaniu alkoholu;
- wykorzystywanie innych zachowań, takich jak hazard, w celu radzenia sobie z abstynencją.
Te zachowania i obawy emocjonalne mogą nadwyrężać twoje relacje i interakcje z innymi członkami rodziny, zwłaszcza jeśli spożywanie alkoholu już wywarło negatywny wpływ na twoje relacje. Jeśli już borykasz się z depresją lub innymi problemami ze zdrowiem psychicznym, te objawy mogą jeszcze bardziej skomplikować twoją sytuację i sprawić, że poczujesz się jeszcze gorzej. Może to czasami wywołać chęć używania alkoholu, zwłaszcza w przypadku braku technik radzenia sobie.
Niektórzy eksperci sugerują, że osoby, które wcześnie opuszczają programy leczenia lub nie zajmują się podstawowymi czynnikami, które przyczyniają się do nadużywania alkoholu, mają większą szansę na wystąpienie tego zespołu. Pewną rolę mogą również odgrywać inne złożone czynniki, w tym leżące u podstaw problemy ze zdrowiem psychicznym lub brak wsparcia społecznego.
