Niedosłuch typu przewodzeniowego powstaje w efekcie różnego typu zmian w kanale słuchowym, w tym poważnych zmian chorobowych. Nagłe pogorszenie słuchu powinno skłonić nas do jak najszybszego wykonania badania słuchu. Jak rozpoznać niedosłuch przewodzeniowy i jak wygląda jego terapia?
Czym jest niedosłuch przewodzeniowy?
Niedosłuch typu przewodzeniowego to ubytek słuchu powstający w efekcie zablokowania kanału słuchowego bądź uszkodzenia struktur ucha zewnętrznego lub środkowego odpowiedzialnych za przewodzenie dźwięków. W efekcie fale dźwiękowe nie mogą „przedostać się” od małżowiny usznej przez ucho środkowe do ucha wewnętrznego.
Najczęstsze przyczyny niedosłuchu przewodzeniowego obejmują:
- obecność korka woskowego,
- obecność ciała obcego w uchu (stosunkowo częsta przyczyna niedosłuchu przewodzeniowego u dzieci),
- ostre zapalenia ucha środkowego
- wysiękowe zapalenia ucha środkowego,
- ropne zapalenia ucha,
- otoskleroza,
- przewlekłe infekcje górnych dróg oddechowych,
- przerost migdałków podniebiennych,
- wrodzone wady małżowiny usznej, kanału słuchowego czy ucha środkowego,
- urazy okolic głowy,
- guzy nowotworowe okolic głowy.
Niedosłuch przewodzeniowy najczęściej diagnozuje się u dzieci.
Niedosłuch przewodzeniowy a odbiorczy
O ile w przypadku niedosłuchu przewodzeniowego problemem jest transmisja dźwięków do ucha wewnętrznego, w przypadku ubytku słuchu o charakterze odbiorczym fale dźwiękowe, które tam docierają są nieprawidłowo przekształcane w impulsy nerwowe. Ten typ niedosłuchu diagnozuje się znacznie częściej, przede wszystkim u osób starszych, co ma związek z fizjologicznym zanikaniem komórek słuchowych, które odpowiadają za przesyłanie informacji dźwiękowych do nerwu słuchowego.
Objawy niedosłuchu przewodzeniowego
Nieodsłuch przewodzeniowy może dotyczyć jednego lub obydwojga uszu. Pacjenci skarżą się na gorsze słyszenie dźwięków, przede wszystkim z zakresie tonów niskich i cichych. Mogą pojawić się szumy uszne o niewielkim natężeniu, a w przypadku stanu zapalnego ucha środkowego – wycieki z ucha. Co istotne, dla niedosłuchu przewodzeniowego typowe jest lepsze słyszenie w hałasie.
Przy niedosłuchu przewodzeniowym u dziecka obserwuje się przedłużoną naturalną dyslalię (problemy z wymawianiem głosek) oraz pogorszenie artykulacji.
Jak rozpoznać niedosłuch przewodzeniowy?
W diagnostyce wykorzystuje się szereg badań, m.in.: otoskopię oraz audiometrię tonalną.
Badanie otoskopowe polega na wizualnej ocenie kanału słuchowego przy użyciu narzędzia (otoskopu) wyposażonego w źródło światła. W ten sposób specjalista, np. protetyk słuchu, może ocenić stan błony bębenkowej i kosteczek słuchowych. Może też potwierdzić lub wykluczyć ewentualne urazy kanału słuchowego.
Audiometria tonalna pozwala skontrolować próg słyszenia. Dzięki niej można sprawdzić, jaki najcichszy dźwięk jest w stanie usłyszeć pacjent. Badanie audiometryczne wskazuje również lokalizację przyczyny niedosłuchu.
Sprawdź także ofertę od Brandvital związaną z bezpłatnym badaniem słuchu: https://aparaty-sluchowe.info/badania-sluchu/
Jak leczyć niedosłuch typu przewodzeniowego?
Terapia niedosłuchu tego typu polega na eliminacji przyczyny podstawowej. Gdy ucho jest zatkane korkiem woskowinowym, wystarcza leczenie ambulatoryjne. Jeśli źródłem problemu jest zapalenie ucha, zaleca odpowiednią farmakoterapię. Przy urazach, guzach czy obecności większych rozmiarów ciała obcego w uchu konieczna jest zazwyczaj interwencja chirurgiczna.
Zdarza się, że ubytek ma charakter stały – wówczas wymagane jest zastosowanie odpowiednio dobranego aparatu słuchowego. Aparat wskazany jest również, gdy niedosłuch ma charakter mieszany – przewodzeniowo-odbiorczy.
