Jest to zakaźna choroba wirusowa, którą przechodzi prawie każde dziecko. Wirus ospy wietrznej jest identyczny z wirusem wywołującym u dorosłych półpasiec. Przypuszcza się, że półpasiec jest swego rodzaju „rozbudzoną” ospą wietrzną. Wywołuje go „uśpiony” od czasów dzieciństwa wirus, czekający w osłonkach nerwowych na osłabienie systemu immunologicznego organizmu i wywołujący nową infekcję. Bardzo długo wierzono, że ospa wietrzna jest łagodną odmianą ospy. Dopiero pod koniec XIX wieku stwierdzono, że są to dwie zupełnie niezależne od siebie choroby.
Objawy ospy wietrznej
– Niewielki ból głowy.
– Lekko podwyższona temperatura ciała.
– Małe, czerwone plamki na skórze, przechodzące w pęcherzyki wypełnione płynem. Przyschnięte pęcherzyki pozostawiają na ciele liczne strupki.
Jakie są przyczyny ospy wietrznej?
Wirus choroby jest przenoszony przez bezpośredni kontakt z chorym, w drodze infekcji kropelkowej albo w powietrzu. Stąd też nazwa ospa wietrzna. Szczególnie narażone są dzieci przebywające w szkołach, gdzie ryzyko bezpośredniego kontaktu z chorym znacznie wzrasta, zwłaszcza, że chory może zarażać innych na dwa dni przed pojawieniem się pierwszych objawów.
Jak leczy się ospę wietrzną?
Choroba ta w zasadzie nie wymaga specjalistycznego leczenia.
Co można zrobić samemu?
Dla złagodzenia swędzenia można użyć mieszanki tlenku cynku i wody wapniowej i łagodzących maści. Należy unikać rozdrapywania krostek, ponieważ może to wywołać powtórną infekcję. Gdy dolegliwości staną się wyjątkowo uciążliwe. Lekarz może przepisać lek przeciwhistaminowy, mający działanie łagodzące świąd. Chorzy powinni pozostać w izolacji od osób, które nie przechodziły ospy wietrznej, do czasu aż zagoją się wszystkie krostki. Pod przyschniętymi, ale niezupełnie zagojonymi pęcherzykami ciągle jeszcze mogą znajdować się niebezpieczne dla innych wirusy!
Kiedy należy udać się do lekarza?
W przypadku, gdy świąd staje się wyjątkowo nieznośny, lub gdy dają się zauważyć objawy choroby wtórnej. Bezsenność, bóle głowy, a także torsje mogą być takimi objawami.
Przebieg choroby – ospa wietrzna
Po upływie od 2 do 3 tygodni okresu inkubacji choroby, daje o sobie znać ból głowy oraz gorączka. Następnie na skórze pojawiają się niewielkie, czerwone plamki, które wkrótce przybierają postać pęcherzyków wypełnionych przezroczystym płynem. Plamki te widoczne są zazwyczaj najpierw na tułowiu, w okolicy pachwin i głowy, po czym szybko – w ciągu paru dni – rozprzestrzeniają się na całe ciało. Zdarza się, że pęcherzyki pojawiają się w jamie ustnej, wokół błony śluzowej oczu i genitaliów. Pęcherzyki równie szybko przysychają tworząc na powierzchni skóry ciemne krostki. Na tym etapie pojawia się bardzo nieprzyjemny, nieznośny wręcz świąd. Po upływie tygodnia lub dwóch, wszystkie objawy ustępują, a pacjent powraca do zdrowia.
Czy ospa wietrzna jest chorobą niebezpieczną?
Nie jest to choroba niebezpieczna, zwłaszcza u dzieci. U dorosłych może mieć wprawdzie dłuższy i bardziej uciążliwy przebieg, ale również w tym przypadku nie niesie praktycznie żadnego zagrożenia. Oczywiście istnieje pewne ryzyko wystąpienia chorób wtórnych, np. brak higieny może być powodem infekcji rozdrapywanych ranek. Rzadko występującymi chorobami wtórnymi przy ospie wietrznej są powikłania płuc oraz zapalenie opon mózgowych. Trzeba pamiętać, że rozdrapywanie swędzących ranek może być przyczyną powstawania trwałych blizn.
Jak uniknąć ospy wietrznej?
Dla silnych, dobrze odżywionych dzieci choroba nie stanowi większego zagrożenia. Inaczej jest w przypadku dzieci wątłych, chorowitych oraz ludzi dorosłych, którzy nie przechodzili ospy wietrznej. W obu przypadkach należy unikać kontaktu z chorymi.
Odporność na całe życie
Jeśli przechodziłeś już ospę wietrzną, nie musisz się jej obawiać. Ponieważ jest to raczej niegroźna choroba, szczepienie stosuje się tylko w wyjątkowych sytuacjach.
