Pęcherzyca należy do grupy rzadko występujących chorób skórnych. Na powierzchni skóry, bez wyraźnego, poznanego jak dotąd powodu, powstają pęcherze o wiotkiej pokrywie – często tworzą się najpierw w ustach. Po krótkim czasie pękają i sączy się z nich przezroczysta ciecz. Następnie, w miejscu pęcherzy tworzą się strupy. Najczęściej zapadają na tę chorobę ludzie starsi, mężczyźni są bardziej podatni niż kobiety. Bardzo rzadko na pęcherzycę chorują dzieci. Zazwyczaj choroba atakuje poszczególne partie ciała, w cięższych przypadkach pęcherze mogą rozświecać się na większych powierzchniach.
Objawy pęcherzycy
- Pęcherze o wiotkiej pokrywie z przezroczystą zawartością
- Na pozornie zdrowych miejscach skóry, pod wpływem ucisku tworzą się nowe pęcherze
- Najczęściej choroba zaczyna się od pęcherzy na błonie śluzowej jamy ustnej
- Po krótkim czasie pęcherze przekształcają się w sączące nadżerki
Jakie są przyczyny pęcherzycy?
Przyczyna choroby nie jest znana, przypuszcza się jednak, że wyzwalają ją takie czynniki jak wirusy, działanie słońca lub leki. Zazwyczaj organizm wytwarza przeciwciała, które działają obronnie wobec zagrażającej choroby. Stanowią one bardzo ważny element systemu immunologicznego człowieka. Tymczasem w trakcie trwania pęcherzycy przeciwciała skierowane są przeciwko substancji międzykomórkowej i w ten sposób atakują własne tkanki i komórki organizmu. Z tego powodu pęcherzyca zaliczana jest do chorób autoimmunologicznych (z autoagresji).
Jak leczy się pęcherzycę?
Nie ma właściwie skutecznej metody usunięcia z organizmu chorego przeciwciał skierowanych przeciwko komórkom nabłonka i naskórka, odpowiedzialnym za powstanie objawów. Leczenie musi objąć cały system immunologiczny. W tym celu stosuje się preparaty kortyzonowe, przyjmowane przez chorego doustnie. Maści kortyzonowe, nanoszone miejscowo, niestety nie działają dość skutecznie. Aby zniwelować uboczne skutki działania kortyzonu, stosuje się również inne leki mające wpływ na działanie systemu odpornościowego. Jeżeli pęcherzyca zaatakuje tylko poszczególne partie skóry, terapia kortyzonowa może przebiegać w warunkach ambulatoryjnych. Chorzy, u których pęcherze rozsiały się na większych obszarach ciała, musza być leczeni w szpitalu, ponieważ w szczególnie ostrych stanach, choroba może okazać się śmiertelna. Aby zapobiec przyklejaniu się skóry do prześcieradła i kołdry po pęknięciu pęcherzy, pacjenta i pościel należy posypać talkiem. Stany zapalne skóry można też złagodzić stosując różne kremy.
Ważne
Każdy pęcherzyk, szczególnie na śluzówce jamy ustnej, musi być zdiagnozowany przez lekarza. Tylko wtedy można liczyć na skuteczną terapię.
Co można zrobić samemu?
Pęcherzycy nie można w żaden sposób zapobiec i nie da się jej samodzielnie wyleczyć.
Kiedy należy zgłosić się do lekarza?
Pojawienie się pęcherzyka na śluzówce jamy ustnej powinno już stanowić powód do wizyty u lekarza. Inne miejsca, w których tworzą się pęcherze, także musi obejrzeć lekarz. Im wcześniej to nastąpi, tym większe są szanse na szybkie wyleczenie. Lekarz pierwszego kontaktu na pewno skieruje chorego na konsultację dermatologiczną. Pęcherzycę można stwierdzić na podstawie badania tkanki lub poprzez wyodrębnienie przeciwciał charakterystycznych dla pęcherzycy z surowicy krwi.
Przebieg choroby
Istnieje kilka odmian choroby: najczęściej występuje pęcherzyca zwykła i brodawkująca, rzadziej rumieniowata i złuszczająca. Przebieg choroby jest przewlekły. Jeżeli stopniowe niszczenie skóry przez własne przeciwciała nie zostanie powstrzymane, to permanentna utrata płynów i infekcje pozbawionej ochrony skóry doprowadzić mogą do poważnych komplikacji.
Wieloletnia terapia kortyzonowa
Głównym zadaniem terapii jest powstrzymanie tworzenia się nowych pęcherzy, a zarazem ochrona skóry przed wyniszczającym działaniem choroby. Preparaty kortyzonowe muszą niestety być przyjmowane przez pacjenta długie lata, choć i tak tylko w niewielu przypadkach udaje się w pełni wyleczyć chorego.
Czy pęcherzyca jest niebezpieczna?
Skóra chroni człowieka przed utratą płynów i infekcjami. Jeżeli choroba zaatakuje większe powierzchnie ciała – może okazać się śmiertelna.
