Są to liczne, często zgrupowane, brązowe, dobrze odgraniczone plamki leżące na poziomie skóry. Występują pod wpływem słońca, najczęściej na twarzy, dekolcie, przedramionach i grzbietach dłoni. Są częstsze u dzieci i młodzieży. To niegroźne zaburzenie barwnikowe skóry występuje zwłaszcza u osób o jasnych lub rudych włosach.
Co to jest bielactwo?
Jest to nabyte zaburzenie wytwarzania i równomiernego rozłożenia barwnika skóry (melaniny). Bardzo często bielactwo jest mylnie kojarzone z albinizmem. Podstawową różnicą między tymi chorobami jest to, że w przypadku bielactwa zmiany skórne nie występują od urodzenia, lecz pojawiają się w ciągu życia. Albinizm natomiast to zaburzenie uwarunkowane genetycznie, występujące od urodzenia. Zmiany skórne mają postać wyraźnie odgraniczonych, zwykle symetrycznie umiejscowionych, białych plam o zaokrąglonych kształtach. Plamy mogą być maleńkie, wielkości główki od szpilki, ale równie dobrze mogą pokrywać całe niemal ciało. W miejscach występowania plam, również owłosienie ciała nie posiada barwnika.
Objawy
Bielactwo: Białe, różnych rozmiarów plamy na skórze, które mogą się powiększać i zlewać w większe.
Piegi: Brązowożółte plamki różnej wielkości, często zgrupowane, najczęściej na skórze twarzy i grzbiecie rąk.
Jakie są przyczyny bielactwa?
Analiza mikroskopowa białych plam wykazała, że pozbawione są one zupełnie komórek produkujących brązowy barwnik. Dlaczego? Odpowiedź nie jest prosta. Spośród wielu teorii bierze się obecnie pod uwagę możliwość mechanizmów autoimmunologicznych organizmu. Zauważono również, że bielactwo często występuje przy stresie i towarzyszy wystąpieniu innej choroby np. cukrzycy, nadczynności tarczycy, przewlekłemu zapaleniu błony śluzowej żołądka oraz urazom czaszki.
Jak leczy się bielactwo?
Bielactwo jest chorobą nieuleczalną, ale i na szczęście zupełnie niegroźną. Niewielkich rozmiarów plamki można z powodzeniem tuszować kosmetycznie. W tym celu wykorzystuje się barwniki np. karoten. W przypadku umiejscowienia wykwitu bielactwa na skórze głowy owłosionej, odbarwieniu ulega również pasmo włosów rosnących w tym miejscu.
Czy można coś zrobić samemu?
Podobnie jak w przypadku piegów, należy raczej pogodzić się z istnieniem odbarwień, można je jedynie tuszować stosując make-up i barwniki.
Ważne
Osoby cierpiące z powodu bielactwa powinny chronić skórę przed promieniowaniem słonecznym. Odbarwione miejsca są wyjątkowo wrażliwe na działanie słońca.
Kiedy należy zgłosić się do lekarza?
Objawy bielactwa najczęściej po raz pierwszy pojawiają się w porze letniej. Zmiany skórne należy pokazać lekarzowi dermatologowi, który oceni, czy nie są one przypadkiem symptomem innej choroby niż bielactwo.
Jak postąpi lekarz?
Zleci wykonanie różnych badan aby wykluczyć obecność np. infekcji grzybicznych lub kiły. Jeśli okaże się, że w grę wchodzi jedynie niegroźne bielactwo, wówczas zbada, czy nie występuje również towarzysząca często tej chorobie anemia złośliwa.
Przebieg choroby
Piegi i bielactwo to niegroźne schorzenia. Mogą najwyżej stanowić obciążenie psychiczne dla pacjenta.
Leczenie bielactwa
Dotkniętym bielactwem zaleca się stosowanie technik relaksacyjnych. W leczeniu stosuje się przeszczep komórek barwnikowych lub naświetlania, po uprzednim podaniu środków światło-uczulających. Na piegi zaleca się unikanie słońca stosuje się środki złuszczające i odbarwiające.
