O poronieniu mówi się, gdy ciąża kończy się przed 16 tygodniem. Poród pomiędzy 16 a 28 tygodniem to poród niewczesny, między 28 a 36 tygodniem to poród przedwczesny. Dzieci, które urodzą się później, to noworodki donoszone. Noworodki przychodzące na świat do 22 tygodnia ciąży mają pewne szanse na przeżycie. Większość przypadków poronień ma miejsce w 7 tygodniu ciąży. Poronienie rozpoczyna się krwawieniem z dróg rodnych albo brunatnymi upławami. Obok poronienia samoistnego, czyli takiego, które nie następuje pod wpływem działania czynników z zewnątrz istnieje sztuczne poronienie, czyli celowe przerwanie ciąży w drodze zabiegu aborcji lub wywołane działaniem leków. W naszych szerokościach geograficznych, poronienie samoistne następuje w przypadku co dziesiątej ciąży. Objawem jest krwotok oraz silny ból w podbrzuszu i okolicy krzyżowej. Płód jest zazwyczaj mocno zniekształcony lub w ogóle nie do stwierdzenia. Wielu lekarzy jest zdania, że poronienie samoistne jest aborcją inicjowaną niejako przez sam organizm, w przypadkach dużych defektów płodu.
Objawy poronienia
– skurczowe bóle w podbrzuszu i okolicy krzyżowej, przypominające objawy miesiączki
– krwawienia z dróg rodnych w pierwszych 16 tygodniach ciąży
Przyczyny poronień
Zadziwiający jest fakt, że zdrowa ciąża jest w stanie przetrwać nawet wpływ skrajnie negatywnych czynników działających z zewnątrz, np. w wyniku wypadku drogowego. Nie ma dotąd całkowicie jasnej odpowiedzi na pytanie, czy przyczyną poronienia mogą być silne przeżycia psychiczne i stresujące sytuacje. Pewne jest natomiast, że może do tego doprowadzić nadużywanie alkoholu i nikotyny w czasie ciąży. Bardzo niebezpieczne są choroby zakaźne, zwłaszcza infekcje wirusowe u ciężarnej. Są to: różyczka, żółtaczka, świnka, cytomegalia i inne choroby. Procesom poronnym sprzyjają również choroby polegające na zaburzeniach przemiany materii u kobiety np. cukrzyca lub pewne postaci przewlekłego zapalenia nerek. Nie bez znaczenia są także zaburzenia hormonalne oraz defekty budowy anatomicznej np. zniekształcenia macicy, źle wykształcone łożysko, wypadanie macicy oraz dużych rozmiarów mięśniaki.
Leczenie po poronieniu
Po poronieniu najczęściej zachodzi konieczność wyłyżeczkowania macicy w celu usunięcia z niej niewydalonych części płodu. Ich zaleganie mogłoby bowiem doprowadzić do różnego rodzaju komplikacji: zapalenia, gorączki a nawet wstrząsu na tle stanu zapalnego.
Kiedy należy udać się do lekarza?
Jeśli podczas ciąży wystąpią krwawienia i skurczowe bóle w podbrzuszu, nie wolno czekać na umówioną wizytę kontrolną, lecz natychmiast udać się do ginekologa. Na szczęście krwawienie z pochwy nie musi oznaczać utraty płodu, ale jedynie zagrożenie poronieniem. W trzech czwartych przypadków tego typu poronień zagrażających udaje się uratować ciążę i dziecko rodzi się bez żadnych anomalii. Kobieta powinna pozostać wtedy w łóżku aż do czasu ustąpienia krwawień. Trzeba też wspólnie z ginekologiem poszukać przyczyny tych kłopotów i próbować je usunąć.
Jak postąpi lekarz?
Dotykiem zbada macicę oraz wykona badanie USG. Jeżeli rzeczywiście doszło do poronienia, konieczne będzie wyłyżeczkowanie macicy.
Jak można zapobiec poronieniu?
Jeszcze przed zajściem w ciążę, kobieta powinna zaznajomić się ze wszystkimi czynnikami, które mogłyby stać się przyczyną poronienia. Można np. skorygować pewne defekty anatomicznej budowy narządów rodnych, albo zaszczepić się przeciw różyczce. Także ospa wietrzna i żółtaczka zakaźna mogą spowodować poronienie. Kobieta ciężarna powinna zrezygnować z alkoholu i palenia papierosów.
Powikłania poporonne
Źródłem komplikacji poporonnych mogą być resztki płodu niewydalone z macicy. Konieczne jest wówczas wykonanie zabiegu wyłyżeczkowania jamy macicy.
