× Portal pełni rolę zaplecza SEO i treści na nim są treściami sponsorowanymi. Informacje znajdujące się na portalu nie są poradami medycznymi. Aby zasięgnąć porady medycznej, należy skontaktować się z lekarzem pierwszego kontaktu lub specjalistą.
Układ nerwowy

Neurodystonia

Mięśnie szkieletowe człowieka znajdują się w stanie stałego napięcia, skurczu, zwanego tonusem. Słowo wywodzi się z języków starożytnych (po grecku tonos, po łacinie tonus). Ciągłe napięcie zapewnia utrzymanie właściwej postawy ciała, mimiki, itd. W przypadku naczyń krwionośnych umożliwia na przykład rytmiczny skurcz i rozkurcz tętnic.

Jeśli tonus jest zaburzony, mówi się o dystonii. Dystonia wywoływana przez zaburzenia wegetatywnego układu nerwowego określana jest jego neurodystonia. Neurodystonia objawia się dolegliwościami ze strony serca, takimi jak kołatanie serca, uczucie ucisku w klatce piersiowej, znaczne przyspieszenie akcji serca.

Dolegliwością tym towarzyszą zaburzenia pracy układu krwionośnego (wahania ciśnienia krwi), objawiające się na przykład dreszczami lub obfitymi potami. Częstymi oznakami neurodystonii są też bóle głowy, trudności w oddychaniu, bóle krzyża i pleców, dolegliwości ze strony żołądka i pęcherza moczowego, nudności, zawroty głowy i – u kobiet – zaburzenia miesiączkowania. Chory czuje się przytłoczony swoimi problemami, odczuwa niepokój, lęk, łatwo się denerwuje i niejednokrotnie występują u niego czynnościowe zaburzenia seksualne. Poza tym mogą występować problemy z zasypianiem i uczucie ciągłego zmęczenia, spowodowane zbyt dużym napięciem psychicznym.

Jakie są przyczyny neurodystonii?

Neurodystonia jest schorzeniem dziwnym, dla lekarzy wciąż stanowiącym prawdziwą tajemnicę. Mimo iż obiektywnie stwierdza się dolegliwości ze strony układu sercowo-naczyniowego, to jednak brak jest jakichkolwiek zmian chorobowych w samych narządach.

Czynniki psychiczne

Dlatego też, praktycznie bezspornie, przyjmuje się dzisiaj, iż przyczyn neurodystonii należy dopatrywać się w psychice człowieka. Według tej koncepcji wywołują ją nadmierne obciążenia psychiczne, takie jak stres, przemęczenia, niepewność i lęk przed śmiercią.

Jak leczyć neurodystonię?

Jeśli objawy są nasilone, lekarz próbuje zazwyczaj zastosować leki, które mają uspokoić pracę serca i układu krwionośnego. Ponieważ jednak przyczyna leży w sferze psychicznej, zazwyczaj doradza się psychoterapię, zwłaszcza w przypadku częstych nawrotów objawów chorobowych.

Co można zrobić samemu?

Należy spróbować uspokoić się i zrelaksować. Pomoże to w lżejszych przypadkach neurodystonii. Korzystne są na przykład długie spacery lub trening autogenny. Jeśli objawy występują częściej, należy zastanowić się nad zmianą trybu życia, zarówno zawodowego, jak i prywatnego.

Jedna odpowiedź na temat “Neurodystonia

  1. Uspokajanie się? Polecam jogę do takich celów, naprawdę pomaga się zrelaksować a przy okazji ćwiczymy mięśnie szkieletowe, które utrzymują poprawną postawę.

Dyskusja jest zamknięta.