Wady nerek

Nerka jest to parzysty narząd w kształcie ziarna fasoli, którego zadaniem jest wytwarzanie i wydalanie moczu. Lewa nerka sięga od jedenastego kręgu piersiowego do trzeciego kręgu lędźwiowego. Prawa nerka jest położona niżej i jest nieco mniejsza od lewej. Górny biegun nerki jest wyraźnie skierowany w stronę kręgosłupa. Na środku widoczne jest wklęśnięcie, które stanowi ujście dla tętnicy i żyły nerkowej oraz moczowodu.

Odchylenia od prawidłowej budowy są określane mianem wad nerek, przy czym nie wszystkie nieprawidłowości powodują zaburzenia funkcji nerek.

Objawy występujące przy wadach nerek

W przypadku wielu wad chory nie odczuwa żadnych dolegliwości. Mimo to wskutek zaburzeń pracy nerek może wystąpić niewydolność tych narządów, nierzadko prowadząc do śmierci chorego.

Przyczyny wad nerek

Nerki zaczynają się kształtować z trzeciego listka zarodkowego, czyli mezodermy, począwszy od trzeciego tygodnia ciąży. Najpierw powstaje przednercze, a następnie pranercze, z którego w drugiej połowie ciąży rozwija się nerka właściwa, przemieszczająca się później z miednicy do obszaru lędźwiowego. Z niej aż do końca ciąży kształtuje się nerka, osiągając w końcu swoją ostateczną formę.

Niewielka nerka u płodu spełnia inne zadania niż nerka noworodka. Funkcje nerki u płodu w łonie matki przejmuje łożysko, dopiero po urodzeniu narząd zaczyn a we właściwy sposób filtrować płyny.

Przyczyną wad nerek są zaburzenia podczas rozwoju płodowego. Ponieważ nerki zaczynają funkcjonować dopiero po porodzie, dlatego ewentualne zaburzenia ich rozwoju w okresie płodowym nie wpływają negatywnie na ogólny rozwój płodu.

Zaburzenia w rozwoju nerek mogą być także spowodowane chorobami ciężarnej i uszkodzeniem płodu wskutek zażywania leków. Jednak w większości przypadków nie jest możliwe rozpoznanie przyczyny wystąpienia nieprawidłowości w rozwoju nerek. Niektóre wady nerek są uwarunkowane genetycznie.

Używki takie jak piwo, wódka również mogą prowadzić do problemów z nerkami. Profesjonalną pomoc otrzymasz w naszym Ośrodku Leczenia Uzależnień od alkoholu.

Najczęściej występujące wady nerek

O rodzaju wad nerek decyduje to, w którym stadium rozwojowym wystąpiły zaburzenia lub, jaka jest ich przyczyna.

Nerka torbielowata

Jest to wada rozwojowa cechująca się obecnością w obu nerkach licznych torbieli, które powodują zaburzenia pracy narządu, niekiedy aż do całkowitej jego niewydolności. Pacjent jest skazany na dializę lub przeszczep nerek. Nerka torbielowata jest wadą uwarunkowaną genetycznie i dziedziczną.

Aplazja nerki

Aplazja nerki oznacza brak tego narządu lub obecność tylko w postaci niefunkcjonującego związku. Aplazja jednej nerki zdarza się w przypadku jednej osoby na 1500. Nie powoduje zaburzeń chorobowych, gdyż całość czynności przejmuje druga nerka. Brak obydwu nerek występuje bardzo rzadko. Wada ta prowadzi do śmierci noworodka zaraz po porodzie.

Wrodzone przemieszczenie nerki do miednicy

Ze swojego początkowego położenia w miednicy, w miarę rozwoju płodowego, nerki powinny przemieszczać się do góry, w okolicę lędźwie. Przechodzą wówczas przez rozwidlenie tętnicze utworzone przez tętnice pępkowe.

Jeśli w przypadku jednej z nerek proces ten nie nastąpi, wówczas mówi się o wrodzonym przemieszczeniu się nerki do miednicy. Wada tego rodzaju zazwyczaj nie powoduje dolegliwości

Nerka podkowiasta

Podczas przechodzenia nerek przez rozwidlenie tętnicze może dojść do ich ścieśnienia. Nerki są wówczas połączone i zrastają się w dolnych partiach. Nerka podkowiasta pozostaje zazwyczaj w rejonie dolnych kręgów lędźwiowych, gdyż zrośnięcie przeszkadza w przesuwaniu się jej do góry. Jest to dosyć często występująca wada rozwojowa, mniej więcej u jednego dziecka na sześćset. Nie powoduje zaburzeń pracy nerek.

Podwójny moczowód

Jest to wada rozwojowa polegająca na występowaniu dwóch moczowodów dla jednej nerki. Moczowody mogą się później połączyć i jako jeden znaleźć ujście w pęcherzu moczowym. Jeśli nie dojdzie do ich połączenia, wówczas jeden moczowód będzie uchodził bezpośrednio do pęcherza moczowego, nasieniowodu lub pochwy. Tę wadę można korygować operacyjnie.

Przetoka pępkowo – pęcherzowa

Omocznia embrionalna rozciąga się od późniejszego pęcherza moczowego do pępka. Przetoka pępkowo – pęcherzowa powstaje wtedy, gdy omocznia embrionalna zachowa się na całej swojej długości. Skutkiem może być wypływanie moczu z pępka. Konieczny jest zabieg operacyjny.

Cysta pępkowo – pęcherzowa

Cysta powstaje wtedy, gdy omocznia embrionalna zachowa się tylko na ograniczonym odcinku. Cysty takie mogą się później napełniać i powiększać.