Łacińska nazwa choroby brzmi dermatitis herpetiformis. Słowo derma pochodzi z języka greckiego i oznacza “skóra”, natomiast dermatitis jest określeniem medycznym oznaczającym zapalenie skóry. Ponieważ występujące chorobowe zmiany skórne przypominają obraz kliniczny opryszczki, stąd dodatkowe określenie “herpetiformis”. Opryszczkowate zapalenie skóry po raz pierwszy opisał amerykański lekarz Louis Duhring (1845-1913), stąd określenie opryszczkowate zapalenie skóry Duhringa.
Zapalenie opryszczkowate skóry jest schorzeniem przewlekłym o wielopostaciowych objawach skórnych. Do typowych symptomów należy pieczenie i swędzenie towarzyszące wysypce. Najpierw pojawia się zaczerwienienie skóry, a później grupki małych pęcherzyków. Choroba atakuje (najczęściej symetrycznie) ręce po stronie prostowników, ramiona, uda i pośladki. Błony śluzowe pozostają zazwyczaj niezaatakowane. W dziewięciu na dziesięć przypadków występują zaburzenia trawienne i zmiany w jelitach w postaci glutenozależnej choroby trzewnej (celiakii). Gluten jest to substancja białkowa wchodząca w skład wielu rodzajów zbóż.
Objawy zapalenia Duhringa
- Wielopostaciowe zmiany skórne – zaczerwienienie, pęcherzyki, grudki
- Pieczenie i świąd
- Nadwrażliwość na jod
- Zaburzenia trawienia i biegunki
Jakie są przyczyny choroby Duhringa?
Podobnie jak w przypadkach wielu innych chorób skóry, tak i tutaj nie są dokładnie znane przyczyny choroby. Na podstawie przeprowadzonych badań przypuszcza się, że skłonność do choroby może być uwarunkowana genetycznie. Przypuszcza się także, że w grę wchodzi nieprawidłowa reakcja systemu immunologicznego. Objawy choroby mogą pojawić się pod wpływem działania jodu, glutenu i lub substancji chemicznych. Mogą być także następstwem infekcji i chorób nowotworowych.
Jak leczy się zapalenie opryszczkowate skóry?
Stosuje się głównie związki siarkoorganiczne takie jak sulfony i sulfonamidy. Związki te hamują rozwój bakterii zależnych od kwasu 4-aminobenzoesowego. Oprócz tego w leczeniu choroby Duhringa wykorzystuje się preparaty kortyzonowe i smołopochodne.
Czy można coś zrobić samemu?
Jeśli w związku z chorobą występują zaburzenia trawienne, należy stosować dietę bezglutenową. Gluten zawarty jest w życie, pszenicy, owsie i jęczmieniu. Po wyeliminowaniu tych zbóż z jadłospisu oraz zastąpieniu ich ryżem, kukurydzą, ziemniakami i prosem, po upływie kilku tygodni dolegliwości powinny ustąpić.
Ważne
W chorobie Duhringa występuje nadwrażliwość na jod. Należy wtedy unikać badań z wykorzystaniem środków kontrastujących zawierających jod. Badanie takie wykonuje się np. W celu wykrycia kamieni żółciowych. Przed badaniem należy koniecznie poinformować lekarza o tego typu nadwrażliwości.
Kiedy należy udać się do lekarza?
Uporczywe i nieprzyjemne zmiany skórne w postaci wysypki powinien koniecznie obejrzeć lekarz. Należy pamiętać, że nasilone objawy zaburzeń trawiennych mogą powodować poważne powikłania np. Niedożywienie. Z tych względów w razie wystąpienia podobnych objawów należy niezwłocznie zgłosić się do lekarza/
Jak postąpi lekarz?
Lekarz pierwszego kontaktu skieruje pacjenta do specjalisty dermatologa. Mimo, że objawy mogą wskazywać na opryszczkowe zapalenie skóry (Duhringa), jednak pewną diagnozę można postawić dopiero na podstawie wyników analizy mikroskopowej zaatakowanej tkanki.
Przebieg zapalenia opryszczkowatego skóry
Opryszczkowate zapalenie skóry jest wprawdzie chorobą stosunkowo niegroźną, ale za to dosyć nieprzyjemną. Przebiega rzutami. Niebezpieczne mogą być bardzo rzadko występujące, nieleczone zaburzenia działania układu pokarmowego, gdyż powodują naruszenie równowagi gospodarki wodnej organizmu.
Trudna diagnoza
Opryszczkowate zapalenie skóry (Duhringa) atakuje głównie mężczyzn w średnim wieku. W przypadku tej choroby nie jest łatwo postawić diagnozę, gdyż istnieje wiele schorzeń dermatologicznych o zbliżonym obrazie klinicznym.
