Zapalenie miedniczek nerkowych jest najczęściej występującym schorzeniem nerek. Rozróżnia się ostre zapalenie miedniczek nerkowych, przebiegające z nasilonymi objawami, oraz zapalenie przewlekłe, które daje objawy niewielkie lub też przebiega całkowicie bezobjawowo. Na zapalenie miedniczek nerkowych kobiety chorują dwukrotnie częściej niż mężczyźni.
Przyczyny zapalenia miedniczek nerkowych
Zapalenie miedniczek nerkowych wywołują bakterie. Najczęściej dostają się one do miedniczek nerkowych przez drogi moczowe. Nieco rzadziej są to bakterie przeniesione przez krew z innych ognisk zapalnych w organizmie, przykładowo z migdałków, pęcherzyka żółciowego lub wyrostka robaczkowego.
Powstaniu zapalenia miedniczek nerkowych sprzyja zastój moczu w drogach moczowych. Innym istotnym czynnikiem zwiększającym ryzyko wystąpienia zapalenia miedniczek nerkowych jest zachorowanie na moczówkę prostą lub choroby reumatyczne.
Objawy ostrego zapalenie miedniczek nerkowych
– gorączka (często także dreszcze)
– ból w lędźwiach promieniujący do okolicy narządów płciowych
– wzmożone pragnienie
– osłabienie
– niekiedy nudności i wymioty
Objawy przewlekłego zapalenie miedniczek nerkowych
– złe ogólnie samopoczucie
– utrata apetytu
– ból głowy
– niewielka gorączka
– bladość skóry
– zwiększona ilość moczu
Leczenie zapalenia miedniczek nerkowych
Konieczne jest, by chory pozostał w łóżku. Należy pić duże ilości płynów, znacznie większe niż normalnie. Podstawowymi lekami są antybiotyki przyjmowane regularnie, przez co najmniej tydzień. Lek dobiera się zależnie od gatunku bakterii, które wywołały zapalenie. Jeśli lekarz stwierdzi, że przyczyną zapalenia jest zniekształcenie lub niedrożność dróg moczowych, konieczne jest usunięcie tych wad po ustąpieniu stanu zapalnego.
Co można zrobić samemu?
Tak długo, jak utrzymuje się stan zapalny, należy pić dużo płynów. Zwiększa się tym samym ilość produkowanego moczu, który wypłukuje drobnoustroje na zewnątrz. Należy unikać silnego nasłonecznienia.
Kiedy należy zgłosić się do lekarza?
Ostre zapalenie miedniczek nerkowych zazwyczaj przebiega z tak silnymi objawami, że skłaniają one chorego do jak najszybszej wizyty u lekarza. Nawet, jeśli dolegliwości są niewielkie.
Jak postąpi lekarz?
Lekarz dokładnie zbada pacjenta, zleci także wykonanie analizy moczu. Może również skierować go na badanie krwi, aby ocenić parametry świadczące o pracy nerek. Do rozpoznania zastoju moczu i nieprawidłowości w budowie nerek konieczne jest badanie ultrasonograficzne. Jeśli istnieje podejrzenie zniekształcenia dróg moczowych lub wystąpienia przeszkód w odpływie moczu, wykonuje się wiele innych, specjalistycznych badań, na przykład wziernikowanie pęcherza moczowego (cystoskopia) lub urografię, czyli badanie pozwalające uzyskać zdjęcie rentgenowskie kielichów nerkowych.
Przebieg zapalenia miedniczek nerkowych
Ostre zapalenie miedniczek nerkowych charakteryzuje się wysoką gorączką, dreszczami i bólem w okolicy lędźwiowej, promieniującym do pęcherza moczowego. Poza tym pacjent jest bardzo osłabiony, może mieć nudności i wymioty. Zapalenie miedniczek nerkowych może przerzucić się także na właściwą tkankę nerek. Jeśli jednak zastosuje się antybiotyki, cofa się ono po jednym do dwóch tygodni. Przewlekłe zapalenie miedniczek nerkowych daje z reguły tylko niewielkie objawy. Może też przebiegać całkowicie bezobjawowo. Mimo to powinno być leczone przez lekarza.
Czy zapalenie miedniczek nerkowych jest niebezpieczne?
Konsekwentnie leczone zapalenie ustępuje, zazwyczaj nie powodując żadnych przykrych następstw i nie pozostawiając po sobie śladu. Jeśli jednak zwleka się z rozpoczęciem leczenia, istnieje ryzyko przejścia zapalenia w postać przewlekłą. Ta z kolei może doprowadzić do uszkodzenia nerek, a nawet ich zaniku.
Ważne
Zapalenie miedniczek nerkowych musi być konsekwentnie leczone, aż do całkowitego wyzdrowienia. Pozwala to uniknąć rozwinięcia się zapalenia przewlekłego.
Częsta choroba u małych dzieci
Zapalenie miedniczek nerkowych występuje szczególnie u małych dzieci, do trzeciego roku życia. Dziewczynki chorują średnio trzykrotnie częściej niż chłopcy. Przypuszcza się, iż przyczyną choroby u dzieci są bakterie kałowe, które dostają się do dróg moczowych z brudnych pieluszek.
